Ταραγμένα νερά

Ταραγμένα νερά : Ισπανική σειρά 8 επεισοδίων που διαδραματίζεται το 1940. Συγκεκριμένα τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα σε ένα πλοίο που έχει προορισμό το Ρίο Ντε Τζανέιρο. Δεν είναι La Casa De Papel αλλά είναι αρκετά καλή σειρά με τα θετικά και τα αρνητικά της.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Δύο αδερφές που έχουν χάσει πρόσφατα τον πατέρα τους ταξιδεύουν με σκοπό μια νέα αρχή. Μάλιστα, η μία εκ των δύο έχει προγραμματίσει να παντρευτεί κατά την διάρκεια του ταξιδιού τον πλοιοκτήτη. Την ώρα που οι κοπέλες πάνε να επιβιβαστούν συμβαίνει ένα απρόοπτο. Πετάγεται μπροστά στο αυτοκίνητό τους μία τρομαγμένη κοπέλα η οποία της εκλιπαρεί να την πάρουν μαζί τους στα κρυφά γιατί κινδυνεύει η ζωή της…

 

Το πλοίο μεταφέρει 1600 ανθρώπους, οπότε όπως καταλαβαίνετε, υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες στους ταξιδιώτες. Ανάμεσα σε αυτούς λοιπόν, θα δούμε τον θείο των κοριτσιών, ο οποίος φαίνεται να κρύβει κάποιο μυστικό, τον βίαιο επενδυτή ο οποίος ξεσπά στην γυναίκα του και όχι μόνο, τον γοητευτικό ύπαρχο ο οποίος από την αρχή δεν κρύβει το ενδιαφέρον του για την μία κοπέλα και άλλους οι οποίοι θα παίξουν μικρό ή μεγάλο ρόλο στα όσα θα συμβούν.

 

Την φαινομένικα ήρεμη και χαρούμενη ατμόσφαιρα θα χαλάσει ένας φόνος. Όλοι πιστεύουν ότι κάποιος πέταξε στα… ταραγμένα νερά την κοπέλα που μπήκε λαθραία στο πλοίο και εκεί αρχίζει να ξετυλίγεται ένα απίστευτο κουβάρι ανατροπών. Το ποιος είναι καλός και κακός θα αλλάξει πολλές φορές κατά την διάρκεια των γεγονότων και οι φόνοι θα διαδέχονται ο ένας τον άλλο.

 

ΑΡΝΗΤΙΚΑ – ΘΕΤΙΚΑ

Στα αρνητικά είναι σίγουρα η μουσική. Καθ’όλη την διάρκεια της σειράς υπάρχει ένα μουσικό χαλί στο background το οποίο μετά από κάποιο σημείο γίνεται κουραστικό παρά ανεβάζει την αγωνία. Γενικά, υπάρχει η αίσθηση ότι με το ίδιο σενάριο η σειρά θα μπορούσε να γυριστεί πολύ καλύτερα. Στα αρνητικά επίσης, είναι πως αρκετά ερωτήματα μένουν αναπάντητα στο τέλος. Στα θετικά είναι ότι γίνονται πολλές ανατροπές και δεν μπορείς να έχεις κάτι δεδομένο. Εν κατακλείδι, αν μου έλεγαν ότι θα βγει δεύτερη σεζόν, δε νομίζω να την έβλεπα. Την πρώτη όμως δεν μετάνιωσα που την είδα.