Νίκος Καζαντζάκης : Ο Τελευταίος Πειρασμός
“Ο τελευταίος πειρασμός”… ή αλλιώς ένα βιβλίο που, αντί να διδάσκεται, κατηγορήθηκε όσο κανένα άλλο.
Ο μεγάλος συγγραφέας μας χάρισε αυτό το αριστούργημα. Αν δεν το έχετε διαβάσει, βάλτε το στο πρόγραμμα. Ειδικά τις μέρες του Πάσχα, είναι μία καλή συντροφιά.
ΣΤΟΧΟΣ
Να αγαπήσουμε τον Χριστό κατανοώντας την δυαδική υπόσταση Του. Ο Ιησούς ήταν Θεάνθρωπος. Βίωσε την αγωνία και τον φόβο του θανάτου. Για αυτό το λόγο εξάλλου το βράδυ στους Κήπους της Γεσθημανή, προσευχήθηκε “Παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο”. Αυτό είναι κάτι που έχει τεράστια σημασία και δίνει νόημα στην θυσία Του. Πέρασε το δικό Του μαρτύριο, ανέβηκε τον δικό Του γολγοθά, για να φτάσει στην Ανάσταση.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Νίκος Καζαντζάκης παρουσιάζει τον Χριστό σαν έναν ξυλουργό. Συγκεκριμένα, κατασκευάζει τους σταυρούς που χρησιμοποιούν οι Ρωμαίοι για να σκοτώνουν τους Εβραίους επαναστάτες. Ο πατέρας του είναι ένας κατάκοιτος μαραγκός και η μητέρα του δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που αντιμετωπίζει ο πολυαγαπημένος της γιος. Είναι διαφορετικός από τους υπόλοιπους γιατί κάθε φορά που ονειρεύεται μία ζωή σαν κοινός θνητός, αυτομαστιγώνεται. Ο Καζαντζάκης με μαεστρικό τρόπο, μας δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού χωρίς όμως ποτέ να παραβλέπει την θεϊκή υπόστασή Του. Η Μαρία Μαγδαληνή είναι μία παιδική φίλη του Ιησού. Πάντα υπήρχε μία έλξη μεταξύ τους αλλά ποτέ δεν έγινε τίποτα.
ΣΗΜΕΙΟ ΚΛΕΙΔΙ
Το σημείο κλειδί του βιβλίου είναι εκείνο όπου ο Ιησούς συνειδητοποιεί ότι είναι ο Εκλεκτός του Θεού. Κλείνεται σε ένα μοναστήρι και παλεύει με τον εαυτό Του μέχρι να συνειδητοποιήσει την αλήθεια. Τότε, βγαίνει και αποφασίζει να κηρύξει τον λόγο του Θεού, με οποιοδήποτε κόστος. Αφήνει πίσω του όλους τους πειρασμούς που τον βασάνιζαν και είναι αποφασισμένος για όλα. Μέχρι την στιγμή της Σταύρωσης…
ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΗΚΕ
Εκείνη λοιπόν την στιγμή, που ο Ιησούς είναι πάνω στον Σταυρό, Tον επισκέφτηκε ο Τελευταίος Πειρασμός. Τι θα είχε γίνει αν δεν είχε αποδεχτεί την θεϊκή Του υπόσταση και αποφάσιζε να ζήσει μία θνητή ζωή; Ο συγγραφέας αφιερώνει περίπου 30 σελίδες για αυτόν τον τελευταίο πειρασμό. Μία ζωή ενός οικογενειάρχη με την αγαπημένη Μαρία. Μία ζωή που μπορεί να ονειρεύεται ο καθένας αλλά, Εκείνος θυσίασε για να φέρει σε πέρας την αποστολή Του. Ακόμα και τώρα ο συγγραφέας δεν παραλείπει να μας πει ότι αυτή η αποστολή δεν είναι για όλους γιατί οι περισσότεροι μπορούν να φτάσουν…στην Παράδεισο και μέσω της πρώτης οδού, της οικογένειας. Μπορεί λοιπόν, ο τελευταίος πειρασμός να πέρασε από την Σκέψη του σταυρωμένου Ιησού, όμως…
«Τίναξε το κεφάλι κι ολομεμιάς θυμήθηκε πού βρίσκουνταν, ποιος ήταν και γιατί πονούσε. Άγρια αδάμαστη χαρά τον συνεπήρε, όχι, όχι δεν ήταν άναντρος, λιποτάχτης, προδότης, όχι, όχι, ήταν καρφωμένος στον σταυρό, τίμια στάθηκε ως το τέλος, κράτησε το λόγο του, μια αστραπή, τη στιγμή που φώναξε “Ηλί! Ηλί !” και λιποθύμησε, τον άρπαξε ο Πειρασμός και τον πλάνεσε, ψέματα οι χαρές, οι παντρειές, τα παιδιά. Ψέματα τα χούφταλα, ξευτιλισμένα γεροντάκια, που τον φώναζαν άναντρο, λιποτάχτη, προδότη. Όλα, όλα, φαντάσματα του Πονηρού! Ζουν και βασιλεύουν οι Μαθητές του, πήραν τις στεριές και τις θάλασσες και διαλαλούν το Καλό Μαντάτο. Τα πάντα έγιναν όπως πρέπει, δόξα σοι ο Θεός!
Έσυρε φωνή θριαμβευτικιά:
– Τετέλεσται!
Κι ήταν σα να ‘λεγε: Όλα αρχίζουν.»
[button size=”medium” style=”success” text=”ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΕΔΩ” link=”http://“]
