Ο Πατέρας (The Father) – Ένα συγκλονιστικό ψυχολογικό δράμα
Η ταινία Ο Πατέρας (The Father) είναι μια βρετανο-γαλλική παραγωγή του 2020, σε σκηνοθεσία του Florian Zeller. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό ψυχολογικό δράμα που εξερευνά τη σταδιακή φθορά της μνήμης και την επίδρασή της στις ανθρώπινες σχέσεις. Η διάρκεια της ταινίας είναι 97 λεπτά, και το σενάριο βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Ζελέρ, προσαρμοσμένο για τη μεγάλη οθόνη από τον ίδιο.
Μια συγκλονιστική αφήγηση της άνοιας
Ο Άντονι (Άντονι Χόπκινς) είναι ένας ηλικιωμένος άντρας που πάσχει από άνοια, αλλά αρνείται να δεχτεί τη βοήθεια της κόρης του, Άννας (Ολίβια Κόλμαν). Πιστεύει πως μπορεί να διαχειριστεί μόνος του την καθημερινότητά του, παρά τις συχνές του κρίσεις σύγχυσης και τη δυσκολία του να θυμάται πρόσωπα και γεγονότα. Καθώς η ασθένεια προχωρά, ο κόσμος γύρω του αρχίζει να αλλάζει με τρόπους που δεν μπορεί να εξηγήσει.
Σταδιακά, ο θεατής μπαίνει στη θέση του Άντονι και βιώνει τη σύγχυση που αισθάνεται. Οι χαρακτήρες γύρω του αλλάζουν πρόσωπα, τοποθεσίες μεταμορφώνονται, και το παρελθόν συγχέεται με το παρόν. Με αυτή την τεχνική η ταινία δεν παρουσιάζει απλώς την άνοια ως μια κλινική κατάσταση, αλλά ως μια οδυνηρή εμπειρία που κατακερματίζει την ταυτότητα του ανθρώπου.
Καθώς η ταινία κορυφώνεται, η πραγματικότητα του Άντονι καταρρέει ολοκληρωτικά, αφήνοντάς τον σε μια κατάσταση απόλυτης ευαλωτότητας. Η Άννα προσπαθεί να τον στηρίξει, αλλά και η ίδια αντιμετωπίζει την αβάσταχτη θλίψη του να βλέπει τον πατέρα της να χάνεται μέσα στην ίδια του τη συνείδηση.
Οι ερμηνείες που απογειώνουν την ταινία
Ο Άντονι Χόπκινς δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, αποτυπώνοντας με συγκλονιστικό τρόπο τη σταδιακή ψυχική κατάρρευση του χαρακτήρα του. Η ερμηνεία του είναι γεμάτη λεπτές αποχρώσεις, από στιγμές θυμού και σύγχυσης μέχρι απόλυτης τρυφερότητας και απόγνωσης. Ο ρόλος του τού χάρισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, κάνοντάς τον τον γηραιότερο νικητή στην ιστορία του βραβείου.
Η Ολίβια Κόλμαν (είχε φανεί από το Broadchurch τι σπουδαία ηθοποιός είναι), στον ρόλο της Άννας, είναι εξίσου εξαιρετική. Ενσαρκώνει με απίστευτη φυσικότητα την κόρη που ισορροπεί ανάμεσα στην αγάπη και την αντοχή, καθώς προσπαθεί να στηρίξει τον πατέρα της χωρίς να καταρρεύσει η ίδια.
Τους δύο σπουδαίους ηθοποιούς πλαισιώνουν και άλλα σημαντικά ονόματα, όπως ο Rufus Sewell (Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο, Η διπλωμάτισσα) και η Imogen Poots (Outer Range).
Αξίζει να τη δω;
Ναι, Ο Πατέρας είναι ξεκάθαρα μια ταινία που αξίζει να δει κανείς. Στο IMDb, η ταινία έχει βαθμολογία 8.2. Εγώ θα της δώσω…10. Δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό για αυτή την ταινία. Πάνε χρόνια από τότε που έχασα τον πατέρα μου και από τότε πολύ σπάνια θα δακρύσω με μία ταινία. Ε, εδώ συγκινήθηκα πάρα πολύ. Ο τρόπος που αυξανόταν η συναισθηματική ένταση από την αρχή ως το τέλος ήταν μία μοναδική εμπειρία, η σκηνοθεσία ήταν εξαιρετική και οι ερμηνείες αξεπέραστες.
