Django, ο Τιμωρός
Η ταινία “Django, ο Τιμωρός” (2012) είναι ένα αριστούργημα που συνδυάζει δράση, ένταση και αγγίζει σημαντικά θέματα με έναν ξεχωριστό τρόπο. Αξίζει σίγουρα να την δεις!
Υπόθεση
Ο Dr. King Schultz είναι ένας οδοντίατρος/κυνηγός επικηρυγμένων. Αυτή την εποχή βρίσκεται στο κηνύγι κάποιων πολύ επικίνδυνων κακοποιών. Εκεί, θα συναντήσει έναν μαύρο σκλάβο και θα χαράξουν μία κοινή πορεία, μιας και φαίνεται πως είναι ο μόνος που μπορεί να τον βοηθήσει. Σε αντάλλαγμα, ο Schultz θα απελευθερώσει τον Django όταν επιτευχθεί ο στόχος τους. Αυτό που ξεκινάει όμως επειδή φαίνεται πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή, καταλήγει σε μία συνεργασία. Έτσι, συνεχίζουν να καταδιώκουν επικηρυγμένους με μεγάλη επιτυχία. Εξάλλου, ο απώτερος στόχος του Django είναι να απελευθερώσει την γυναίκα του, της οποίας τα ίχνη έχασε σε ένα σκλαβοπάζαρο.
Τότε λοιπόν, το αγαπημένο δίδυμο θα πέσει πάνω στον Calvin Candie και του βοηθού του, Stephen. Ο Candie είναι ιδιοκτήτης της πιο κακόφημης φυτείας της περιοχής. Πρόκειται για έναν ακραίο ρατσιστή, ο οποίος αναγκάζει πολλές φορές τους σκλάβους του, να παλεύουν μέχρι θανάτου.
Ηθοποιοί
Κορυφαίοι αγαπημένοι ηθοποιοί σε μοναδικές ερμηνείες, είναι το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω. Ξεκινάμε από τον Christoph Waltz, ο οποίος πήρε και το Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του ως Dr. King Schultz. Δίπλα του, ο Jamie Foxx, στον οποίο ταίριαζε γάντι ο ρόλος του Django! Την γυναίκα του υποδύεται η Kerry Washington (Scandal, Unprisoned).
Στην αντίπερα όχθη…των κακών…βλέπουμε τον Leonardo di Caprio, σε μία από τις 2-3 καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Στο πλευρό του, ο μοναδικός Samuel Jackson (σχετικά πρόσφατα είχα γράψει για την σειρά “Οι τελευταίες ημέρες του Πτολεμαίου Γκρέι” στην οποία πάλι ήταν εξαιρετικός).
Να τη δω;
NAI! Είναι Must Watch ταινία! Συνδυάζει άψογη σκηνοθεσία, δυνατό σενάριο και εξαιρετικές ερμηνείες! Στο iMDΒ βαθμολογείται με 8,4. Εγώ θα της δώσω 8,8.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Tarantino καταφέρνει να θίξει το θέμα της δουλείας και των φυλετικών διακρίσεων με έναν εξαιρετικό τρόπο. Από την μία, αγγίζει το θέμα με έναν ιδιαίτερο σεβασμό και καταφέρνει να καυτηριάσει όλα εκείνα τα άσχημα χαρακτηριστικά ενός συστήματος που ουσιαστικά επιβάλει αυτές τις πρακτικές. Από την άλλη, η ταινία δεν είναι σοβαροφανής και αυτό την ανεβάζει επίπεδο. Έχει στιγμές με χιούμορ που, κατά τη γνώμη μου, βοηθούν το θεατή να δει τα πράγματα ακόμα πιο καθαρά.
