Βελούδινο Πριόνι – Ταινία (2019)

Το Βελούδινο Πριόνι είναι ταινία του 2019, η οποία προβάλεται και από το Netflix. Ουσιαστικά, η ομάδα που δούλεψε στο πολύ επιτυχημένο Nightcrawler (Νυχτερινός ανταποκριτής) έχει ετοιμάσει κάτι αντίστοιχο για να κριτικάρει τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης. Η αλήθεια όμως, είναι πως η ταινία δεν έχει τόσο ενδιαφέρον όσο είχε η πρώτη τους συνεργασία. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συμβαίνει αυτό…ας τα δούμε όλα αναλυτικά.

Υπόθεση

Πριν πούμε για την υπόθεση, καλό είναι να πούμε δυο λόγια για τους βασικούς χαρακτήρες. Ο Μορφ, είναι ένας κριτικός τέχνης με μεγάλη επιρροή. Όλοι περιμένουν τι θα γράψει στο blog του και από εκεί θα εξαρτηθεί πως θα αντιμετωπίσουν ένα έργο. Η Ροντόρα διατηρεί την μεγαλύτερη γκαλερί και η Γκρέτσεν δουλεύει σε ένα μουσείο. Γρήγορα όμως, θα τη δούμε να αφήνει τη δουλειά της για να εργαστεί ως σύμβουλος τέχνης σε έναν ιδιώτη-επισκέπτη του συγκεκριμένου μουσείου, για να βγάλει περισσότερα χρήματα. Τέλος, η υπάλληλος της Ροντόρα, Ζοζεφίνα, θέλει με κάποιο τρόπο να γίνει γνωστή και να αποκτήσει χρήματα και φήμη.

Ένα πρωινό, η Ζοζεφίνα, θα δει έναν ηλικιωμένο γείτονά της νεκρό και εκεί θα ξεκινήσει μία αλληλουχία γεγονότων που θα εμπλέξει τους πάντες με κάποιο τρόπο. Ο γείτονάς της, είχε δημιουργήσει σπουδαία αλλά και φρικιαστικά έργα. Η Ζοζεφίνα θα τα αποκτήσει και θα προσπαθήσει να εκμεταλευτεί το γεγονός πως όποιος βλέπει τα έργα, μαγεύεται από την ποιότητά τους.

Ηθοποιοί

Το cast είναι πολύ υψηλού επιπέδου και σίγουρα ο καθένας προσθέτει αξία στον ρόλο του. Χωρίς το συγκεκριμένο cast ηθοποιών, η ταινία θα ήταν πολύ χειρότερη.

Στο ρόλο του Μορφ, βρίσκουμε τον Jake Gyllenhaal (Άρρηκτος Δεσμός, Zodiac, ο Ένοχος), ο οποίος είναι για ακόμα μία φορά καταπληκτικός. Ακόμα, βλέπουμε τη Rene Russo, που γνωρίζουμε από τον Νυχτερινό ανταποκριτή, την πάντα εξαιρετική Toni Colette (ήταν πολύ καλή και σειρά “Όλα τα κομμάτια της“, για την οποία είχα γράψει πρόσφατα). Πολύ καλή είναι και η Zawe Ashton ενώ σε μικρότερο ρόλο βρίσκουμε τον σπουδαίο John Malkovich.

Ποιο είναι το νόημα;

Η ταινία μιλάει για την εμπορευματοποίηση της τέχνης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε εμπορευματοποίηση της δημιουργικότητας αλλά και σε προσαρμογή της τέχνης στις αγοραστικές απαιτήσεις. Επίσης, η αυξημένη εμπορική πίεση μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη επιρροή στον τρόπο που δημιουργούνται και παρουσιάζονται τα έργα τέχνης. Για παράδειγμα, ο κριτικός που τον ακούνε όλοι, έχει τη δύναμη να μηδενίσει την αξία ενός καλλιτέχνη, μόνο και μόνο επειδή του το είπε η σύντροφός του.

Στο Βελούδινο Πριόνι, όμως, βλέπουμε και την εκδίκηση της Τέχνης. Είναι σημαντικό ότι ο γείτονας-καλλιτέχνης της Ζοζεφίνα, ήθελε να καταστρέψει τα έργα του πριν πεθάνει γιατί εκείνος ξέρει πραγματικά τη δύναμή τους. Είναι σημαντικό επίσης, πως όσοι δεν σεβάστηκαν αυτή τη δύναμη, θα τιμωρηθούν.

Να τη δω;

Στο iMDB βαθμολογείται με το πολύ χαμηλό 5,7. Κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη  βαθμολογία δεν είναι δίκαιη. Πιστεύω ότι ο κόσμος είχε – δικαιολογημένα – πολύ υψηλές προσδοκίες μετά την ταινιάρα Nightcrawler και απογοητεύτηκε. Εγώ θα δώσω 6,7. Τώρα για το αν θα τη δείτε…τι να σας πω; Δεν μπορώ να πω ξεκάθαρα ναι ή όχι. Διαβάστε τα παραπάνω και…δοκιμάστε!